Panie Jezu przyszliśmy tu w ten wtorkowy wieczór aby razem z Tobą przebyć Twoją Drogę Krzyżową - drogę naszego zbawienia. Przyszliśmy tu nie po to aby się wzruszyć, czy rozczulić nad Tobą, nie po to aby oceniać tych, którzy wołali „Ukrzyżuj!”, tych, którzy Cię Panie skazali na okrutną śmierć, czy też katów, którzy wykonali wyrok. Dobrze wiemy, że nie mamy do tego prawa, ponieważ przyczyną Twojego cierpienia jesteśmy również my sami. Przyszliśmy tutaj, aby zastanowić się nad sobą, nad swoim postępowaniem. Przyszliśmy nie po to aby płakać nad Twoją męką, ale nad naszymi grzechami. Przyszliśmy, bo po mimo naszych słabości i naszych grzechów chcemy podążać za Tobą. Chcemy kroczyć Twoją Panie drogą.

Wprowadzenie

Przebywając w Nazarecie, gdzie Jezus wychowywał się w domu Maryi i Józefa, błogosławiony papież Paweł VI powiedział: „Najpierw lekcja milczenia. Oby odrodził się w nas szacunek dla milczenia, tej cudownej i niezastąpionej postawy ducha. Jakże jest nam ona konieczna w naszym współczesnym życiu, pełnym niepokoju i napięcia, wśród jego zamętu, zgiełku i wrzawy. Ciszo Nazaretu, naucz nas skupienia i wejścia w siebie, otwarcia się na Boże natchnienia i słowa nauczycieli prawdy”.

Spróbujmy przejść czternaście stacji Drogi Krzyżowej naszego Zbawiciela, zachowując wewnętrzne wyciszenie, skupienie. Zabierzmy duchowo na tę Drogę nasze rodziny, naszych najbliższych. Zabierzmy to, co jest w naszych rodzinach trudne, z czym sobie nie potrafimy poradzić. Zanieśmy troskę każdego z nas o swoją rodzinę we wspólnej modlitwie.

Panie Jezu, chcemy Ci teraz towarzyszyć w Twej Drodze pełnej boleści i prosimy Cię, abyś i Ty towarzyszył naszej ziemskiej drodze, na której i my zmagamy się z krzyżem codzienności, z trudem życia rodzinnego i małżeńskiego. Bądź z nami, Panie, i napełnij nas swoją obecnością.

Szósty tydzień Wielkiego Postu.

Dziękuję Ci Jezu, że zaprosiłeś mnie na tę drogę krzyżową. Ciągle żyję w biegu i często brakuje mi nawet chwili by zastanowić się nad sobą samym i swoim życiem. Dzisiaj pragnę przyjrzeć się swojemu małżeństwu i relacjom rodzinnym. Chcę na nie spojrzeć idąc razem z Tobą drogą krzyżową. Wierzę, że to rozważanie pomoże mi zbliżyć się do Ciebie i bardziej kochać ludzi najbliższych memu sercu. Proszę Cię Jezu o łaskę spojrzenia na swoje życie w prawdzie.
Tylko idąc Twoimi śladami pokonamy tę drogę.  Idźmy na kolejną lekcję miłości.

Piąty tydzień Wielkiego Postu.

Mówisz mi, Panie, że Twoja Droga Krzyżowa to coś więcej niż wydarzenie, które miało miejsce dwa tysiące lat temu. Pokazujesz, że to coś więcej niż nabożeństwo w kościele, na które raz czy drugi pójdę w Wielkim Poście. Przeżyję chwilę wzruszenia, obdarzę Cię roztargnionym współczuciem, a potem wrócę do swoich, ważniejszych spraw, do „prawdziwego” życia.

Proponujesz, abym w stacjach Drogi Krzyżowej ujrzał historię mojego małżeństwa, mojego ojcostwa, macierzyństwa. Abym przypatrywał się Tobie, dźwigającemu krzyż i naśladował Cię wśród ludzi, z którymi żyję na co dzień. Czy tego chcę, czy nie, w życiu nie uniknę cierpienia. W małżeństwie, w rodzinie, w pracy, w szkole – nigdzie nie uniknę cierpienia.

Czwarty tydzień Wielkiego Postu 2018.

W naszych zamyśleniach nad drogą krzyżową Jezusa pragniemy rozważać Jego wielką miłość wobec nas. Chcemy iść Jego śladami aż na Golgotę, gdzie Jezus dopełnił dzieła Odkupienia. Wpatrując się w Jego krzyż, podejmujmy nasze życiowe krzyże, które z miłością ofiarujmy w intencji uświęcenia małżonków i ich rodzin.

Chryste miłosierny, porusz nasze serca swoją miłością, byśmy jeszcze doskonałej jednoczyli się z Tobą w tajemnicy cierpienia. Chcemy na Twojej Drodze Krzyżowej, kształtować drogę naszego życia.

Trzeci tydzień Wielkiego Postu 2018r.

Kiedy młodzi ludzie zaczynają budować związek , mają nadzieję , że zbudują coś trwałego , pięknego , uszczęśliwiającego ... Czasem ...nawet nie dopuszczają myśli , że przyjdą chwile prób ,że pojawią się krzyże .

Wtedy  ... szczególnego znaczenia nabiorą słowa ... kończące przysięgę sakramentalnego małżeństwa ;   Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący , w Trójcy Jedyny i wszyscy święci.

Rożne krzyże towarzyszą życiu małżeńskiemu i rodzinnemu . Wiele krzyży spada na dom z zewnątrz...

Jednak najcięższe krzyże ... wypływają z domowego wnętrza...

Dziś, idąc  z Jezusem tą Droga Krzyżową – uczmy się mądrej miłości .

 Właśnie takiej - mądrej , uprzedzającej , przewidującej, zapobiegliwej miłości potrzeba, aby żaden krzyż nie złamał małżeństwa i rodziny .

 Drugi tydzień Wielkiego Postu 2018r.

Jezu Chryste, nasz Boże, Przyjacielu i Zbawicielu! Ty w sposób szczególny troszczysz się o wzajemną miłość kobiety i mężczyzny oraz o szlachetne wychowanie i błogosławioną przyszłość każdego dziecka, które na świat przychodzi. Ty z całą stanowczością potwierdzasz nierozerwalność miłości małżeńskiej i przypominasz nam o tym, że nie wolno człowiekowi rozdzielać tego, co Bóg złączył. Ludziom wszystkich czasów przypominasz o tym, że los każdego z nas - a także los całej ludzkości - w największym stopniu zależy od losu rodziny.

Żyjemy w czasach, w których chorym „ideałem” staje się walka między kobietami a mężczyznami (feminizm) albo separacja kobiet i mężczyzn (homoseksualizm). Żyjemy w czasach, w których wielu „postępowych” ludzi traktuje dziecko jako zagrożenie, jako ograniczenie wolności czy jako rodzaj choroby, z której trzeba się „leczyć”. W konsekwencji na naszym Kontynencie zaczyna dominować cywilizacja chwilowej przyjemności, która nieuchronnie prowadzi do cywilizacji śmierci.

W tym nabożeństwie Drogi Krzyżowej pragniemy modlić się o umocnienie rodzin szlachetnych i szczęśliwych, o siłę i nadzieję dla rodzin w kryzysie oraz o takie wychowanie dziewcząt i chłopców, by nowe pokolenie młodych ludzi było w stanie dorastać do miłości małżeńskiej i rodzicielskiej.

Pierwszy tydzień Wielkiego Postu 2018r.

WPROWADZENIE

W pierwszych słowach swojego pontyfikatu Ojciec Święty Franciszek zachęcił nas do modlitwy, miłości i braterstwa. Dlatego też w tym duchu rozważmy poszczególne stacje Drogi Krzyżowej. Podejmijmy te rozważania w intencji miłości i trwałości naszych małżeństw i rodzin.

Miłość i krzyż są ze sobą nierozerwalne. Krzyż to bardzo ciasna brama dla miłości małżeńskiej i rodzicielskiej. Chcąc jednak pójść za Jezusem ku zbawieniu, małżonkowie i rodzice muszą przez nią przejść. Nieraz nierozerwalność małżeńska jawi się jako krzyż. Jednak nie ma takiej sytuacji, aby sakramentalnego małżeństwa nie dało się uzdrowić, uratować. Choć po ludzku wydaje się to wątpliwe, to nie wolno nam zapomnieć, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Gdzie w sercach ludzkich czynione jest miejsce dla Boga, tam rozlewa się Jego łaska, miłość i pokój. Przyszłość jest tam, gdzie jest Bóg!

Jezus potrafi przejść Drogę Męki o własnych siłach, ponieważ jest Synem Bożym. My natomiast nieustannie potrzebujemy Jego pomocy, by powstawać z naszych codziennych upadków, gdyż nic bez Niego uczynić nie możemy.

"Gdzie te chłopy" - rozmowa z ks. Piotrem Pawlukiewiczem - artykuł z Gościa Niedzielnego z 2008r.

TAJEMNICA ŚWIĘTEGO JÓZEFA (cz. 7) Nadanie Imienia.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki (Łk 2, 21).

Według św. Mateusza to Józef, posłuszny nakazowi anioła, nadaje swojemu synowi imię Jezus. Według relacji św. Łukasza imię nadaje Maryja, też posłuszna anielskiemu przesłaniu. Jest to zatem ich pierwsze wspólne dzieło, spełnione w posłuszeństwie Bożemu poleceniu; wspólne dzieło, podjęte na mocy autorytetu ojca i matki - w ubóstwie, gdyż nadają synowi imię, którego sami nie wybrali, lecz co do którego otrzymali wyraźny nakaz. We wspólnym posłuszeństwie wykonują więc wspólne dzieło.

Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła…  

 „Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu” (z Ewangelii św. Jana).

Te słowa św. Jan Ewangelisty daje nam dzisiaj Kościół Święty do rozważenia. A my, nawet bez głębszego namysłu, zauważamy, że są one zgodne z naszym doświadczeniem. Tak jest w świecie przyrody i tak jest w świecie ludzi. Dobroczynne działanie światła docenia całe stworzenie, nawet to, które żyje w mroku. W świecie ludzi, światło jest nie tylko efektem promieniowania elektromagnetycznego, ale staje się nośnikiem treści wyższego rzędu, treści duchowych, a w konsekwencji synonimem samego Boga.

O Józefie, późno Cię pokochałem…  

Pierwsze poważniejsze moje zetknięcie się ze św. Józefem to czas liceum, kiedy wpadła mi w ręce książka Jana Dobraczyńskiego zatytułowana „Cień Ojca”. Pamiętam jakie wrażenie zrobiła na mnie ta doskonała literacka wizja, barwna i porywająca opowieść o kimś, kto nie tylko nigdy nie wyszedł z cienia, ale o kimś, komu to miejsce wystarczyło. Kto pozwolił, by wielkie sprawy Boże dokonywały się na jego oczach, właściwie bez jego udziału...