Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego 8 razy w roku: w dniu przyjęcia do Żywego Różańca, Narodzenia Pana Jezusa (25 grudnia), Ofiarowania Pańskiego (2 lutego), Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (25 marca), Zmartwychwstania Pańskiego, Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (15 sierpnia), w święto Królowej Różańca Świętego (7 października), Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny (8 grudnia).

Paulina Jaricot – apostołka Żywego Różańca w swoim pamiętniku napisała: „Modlitwa pokonuje wszystkie kłopoty, broni przed nieprzyjaciółmi, odnosi zawsze zwycięstwo. Im więcej się modlicie, tym bardziej kochacie Boga i opieracie się pokusom diabła”.

Angażujemy się czynnie w nabożeństwa fatimskie, które od maja do października odbywają się w następującym porządku:

- godz. 07:30 - I część różańca
- godz. 08:30 - II część różańca 

- godz. 18:00 - III część różańca 
- godz. 18:30 - Msza św. 
- godz. 19:30 - IV część różańca 
- godz. 20:00 - porocesja fatimska
- Apel Jasnogóski 

Charaktersytycznym jest logo Żywego Różańca w Polsce. Stanowimy część tej wielkiej wspólnoty. W logo widzimy znak krzyża, ku któremu skierowane są pozostałe elementy, a więc paciorki różańca, kwiat róży oraz także napis informujący o stowarzyszeniu Żywy Różaniec. Niebieski kolor tła przypomina o Matce Najświętszej.

Różaniec i Eucharystia

Ojciec Święty Jan Paweł II w liście o różańcu pisze, że liturgia jest „zbawczym działaniem”, a różaniec „zbawienną kontemplacją” (por. RVM 13). „Niektórzy sądzą, – pisze Papież w tym samym liście – że nieuniknioną konsekwencją centralnego miejsca liturgii, słusznie podkreślonego przez Sobór Watykański II, jest zmniejszenie znaczenia różańca. W rzeczywistości, jak wyjaśnił Paweł VI, modlitwa ta nie tylko nie przeciwstawia się liturgii, ale jest dla niej oparciem, gdyż dobrze do niej wprowadza i stanowi jej echo, pozwalając przeżywać ją w pełni wewnętrznego uczestnictwa i zbierać jej owoce w życiu codziennym” (RVM 4). Chcemy się uczyć takiego sposobu odmawiania różańca, aby dzięki niemu lepiej przygotować się do udziału w Eucharystii, przeżywać ją w pełni wewnętrznego zaangażowania oraz obficie zbierać jej owoce w codziennym życiu. Liturgia bowiem, a szczególnie Eucharystia, jest szczytem, do którego zmierza cała działalność Kościoła i równocześnie źródłem, z którego wypływa cała jego moc” (KL 10). Krótkiego wyjaśnienia wymagają również symbole wyrażające tajemnice radosne, światła, bolesne i chwalebne.

Tajemnice radosne

Pięć pierwszych tajemnic, nazwanych radosnymi, dotyczy wydarzeń, które dzieją się w rodzinie, są związane z poczęciem dziecka, szczególnie poczęciem Jezusa i Jana Chrzciciela, mówią o przeżyciach matek jeszcze przed narodzeniem dzieci, wreszcie wprowadzają w misterium narodzin i wzrostu Zbawiciela świata i Jego świętego Poprzednika. Rozważamy w tym tajemnicach również rodzinne odwiedziny, zrozumienie i niezrozumienie Bożego planu zbawienia, przyjęcie i nieprzyjęcie dziecka. Z tych racji na powyższym rysunku znakiem radosnych tajemnic jest dom, w którym żyje rodzina. W tej rodzinie zamieszkuje Chrystus i ją uświęca.

Tajemnice światła

Znakiem tajemnic światła jest na powyższym rysunku księga. Chodzi oczywiście o Pismo Święte. Ono bowiem kryje w sobie światło, które od Boga pochodzi i zostało przekazane ludziom. W różańcowych rozważaniach nieustannie odwołujemy się do słowa Bożego. Taka systematyczna medytacja, prowadzona każdego dnia, może stać się jedną z najpiękniejszych form przygotowania do głębszego przeżycia eucharystycznej liturgii słowa, w której spotkanie ze słowem Bożym ma szczególną moc. Autentyczne przeżywanie pięciu wybranych wydarzeń z publicznej działalności Chrystusa, w których odnajdujemy pewną syntezę całej Jego zbawczej działalności sprawia, że chrześcijanin bardziej żyje w świetle, znając lepiej prawdę o Bogu i człowieku, o dobru i złu, o grzechu i łasce.

Tajemnice bolesne

Po rozważeniu tajemnic światła wkraczamy w kolejny etap zbawczej misji Jezusa Chrystusa. Obejmuje on czas Jego męki. Jest więc zrozumiałe, że znakiem bolesnych tajemnic jest krzyż. Udajemy się do Ogrójca, potem medytujemy biczowanie i cierniem koronowanie, wędrujemy z Jezusem na Golgotę i trwamy przy Nim w godzinie konania na Golgocie. Zazwyczaj pamiętam o tym, że tajemnice te są w sposób sakramentalny uobecniane w Eucharystii. Im głębiej wnikamy w niej w różańcowej medytacji, tym bardziej możemy się z Jezusem cierpiącym jednoczyć w czasie Mszy Świętej. Trzeba jednak pamiętać, że nie tylko tajemnice męki Jezusa są obecne w Eucharystii, lecz całe Jego życie. Dlatego każda rozważana w różańcu tajemnica prowadzi nas w głąb misterium eucharystycznego.

Tajemnice chwalebne

Uwieńczeniem różańcowych medytacji nad życiem Jezusa i Maryi są tajemnice chwalebne. Jako ich symbol został na powyższym rysunku wybrany płomień ognia. Wyraża on bowiem najważniejszy dar zmartwychwstałego Pana, jakim jest Duch Święty. Jezus został poczęty z Ducha Świętego, w Duchu Świętym wzrastał i przygotowywał się do wypełnienia misji, w mocy Ducha przeszedł dobrze czyniąc i nauczając wszystkich, a następnie w Duchu Świętym jako Najwyższy Kapłan złożył ofiarę pojednania i powrócił do życia. Tego Ducha przekazał Jezus Apostołom, aby przed Ducha prowadzeni szli aż na krańce świata i byli Jego świadkami. Ostateczny kres drogi ukazuje tajemnica Wniebowstąpienia Jezusa oraz Wniebowzięcia i ukoronowania Jego Matki.

za https://zr.diecezja.pl/strona-glowna