KLĘPINO KOŚCIÓŁ FILIALNY
Kościół filialny pw. Narodzenia NMP w Klępinie
Kościół w Klępinie został zbudowany przez katolików w początkach XV wieku prawie w całości z kamienia polnego. W czasach reformacji stał się kościołem protestanckim i nadal służył jako dom modlitwy. Nie zniszczyło go pruskie panowanie. Rzesza Niemiecka uszanowała to miejsce czci i kultu religijnego. Ostał się w najtrudniejszych momentach pierwszej i drugiej wojny światowej, doczekał się dnia wyzwolenia i powrotu polskich katolickich wiernych. Dzień wyzwolenia stał się jednak dniem zniszczenia przez żołnierzy sowieckich wiosną 1945r.
Po 45 latach - z polecenia Kurii Biskupiej w Szczecinie - mieszkańcy Klępina podejmują trud odbudowy kościoła, po którym pozostało około 40 % murów. 13 stycznia 1990 roku rozpoczęły się prace oczyszczania ruin z gruzu, kamieni i rosnących drzew. Pracy przewodzi ks. Józef Wojda i powołana rada parafialna przy poparciu ówczesnego proboszcza parafii ks. Stanisława Misiurka.
22 kwietnia 1990 r. w uporządkowanych ruinach odprawiona zostaje pierwsza Msza święta.
14 czerwca 1990 r. odbyła się w Klępinie pierwsza po wojnie procesja Bożego Ciała.
1 września 1990 r. rozpoczęcie prac spawalniczych dwuteowników do montażu konstrukcji dachowej. 13 października 1990 r. rozpoczęcie montażu segmentów konstrukcji dachowej.
22 grudnia 1990r. - zakończenie pokrywania dachu deskami i papą.
24 grudnia 1990 r. - pierwsza pasterka odprawiona przez ks. Stanisława Ormantego.
25 sierpnia 1991 r. - pierwszy chrzest w Klępinie.
16 listopada 1991 r. - wizytacja pasterska J.E. ks. biskupa Stanisława Stefanka.
16 maja 1992 r. - montaż wieży na dachu kościoła.
24 maja 1992 r. - pierwsza po wojnie uroczystość I Komunii świętej.
20 czerwca 1992 r. - pierwszy pobłogosławiony Sakrament Małżeństwa.
27 czerwca 1992 r. - zakończenie montażu łat na dachu kościoła
28 czerwca 1992 r. - pożegnalna Msza św. ks. prob. Stanisława Misiurka. Nowym proboszczem zostaje ks. Zbigniew Rakiej.
7 września 1992 r. - zakończenie prac pokrywania dachówką dachu kościoła.
20 kwietnia 1993 r. - rozpoczęcie prac murarskich gzymsu wewnątrz kościoła.
21 czerwca 1993 r. - rozpoczęcie prac tynkarskich wnętrza kościoła.
17 lipca 1993 r. - rozpoczęcie prac przy pokrywaniu i izolacji wnętrza dachu.
9 października 1993 r. - malowanie kościoła.
20 maja 1994 r. - pierwszy pogrzeb z wystawieniem zwłok w kościele.
5 grudnia 1994 r. - montaż konstrukcji chóru.
12 lutego 1995 r. - ks. proboszcz Zbigniew Rakiej przywozi nowe tabernakulum.
9 października 1995 r. - początek prac układania posadzki.
30 czerwca 1996 r. - pożegnanie ks. proboszcza Zbigniewa Rakieja. Nowym proboszczem zostaje ks. Tomasz Koszyk.
3 listopada 1996 r. - kościół zyskuje mosiężne żyrandole.
4 kwietnia 1997 r. - wizytacja pasterska ks. bpa Jana Gałeckiego.
30 czerwca 1997 r. - z polecenia ks. proboszcza opiekę nad kościołem przejmuje ks. Stanisław Ilnicki.
30 lipca 1997 r. - rozpoczęcie prac budowy zakrystii.
16 kwietnia 1998 r. - zakończenie prac przy budowie frontu chóru.
26 lipca 1998 r. - pożegnanie ks. proboszcza Tomasza Koszyka. Nowym proboszczem zostaje ks. Zbigniew Kutnik.
jesień 1998 r. - pod nadzorem ks. Stanisława Ilnickiego przeprowadzane są prace porządkowe terenu przykościelnego, sadzenie drzew i krzewów, montaż nagłośnienia.
15 października 1998 r. - prośba ks. proboszcza o nadanie tytułu kościołowi.
7 listopada 1998 r. - J.E. Arcybiskup Marian Przykucki nadaje kościołowi tytuł Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (odpust 8 września).
wiosna i lato 1999 r. - zakończenie prac przy budowie i wykończeniu zakrystii, montaż nowych ławek i siedzeń w prezbiterium, postawienie pomnika św. Antoniego na placu przykościelnym.
23 sierpnia 1999 r. - wystosowanie prośby do Księdza Arcybiskupa Metropolity Zygmunta Kamińskiego o konsekrację kościoła
12 września 1999 r. - KONSEKRACJA KOŚCIOĹA W KLÄPINIE
12 września 1999 r. o godz.16.00 odbyła się uroczysta konsekracja kościoła filialnego w Klępinie przez J.E. Księdza Arcybiskupa Metropolitę Zygmunta Kamińskiego.
Od prawie dziesięciu lat mieszkańcy Klępina odbudowywali zrujnowany kościół w swoim własnym zakresie, zbierając konieczne fundusze i pracując społecznie przy poparciu księży proboszczów i wyznaczonych przez nich księży wikariuszy. W największym stopniu budowę finansowali sami parafianie przy pomocy materialnej z parafii p.w. św. Józefa w Stargardzie, Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz Gminy Stargard. Dzięki zachowanym przedwojennym zdjęciom i materiałom archiwalnym, bryła kościoła jest identyczna z pierwowzorem. Została tylko dobudowana zakrystia w takim samym stylu jak kościół.