KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA - istniejący do 1945
KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA - istniejący do 1945 roku
Po Reformacji, w XVI wieku, Kościół Katolicki na całym Pomorzu Zachodnim przestał w zasadzie istnieć. Tak było i w Stargardzie. Dopiero po dwóch wiekach, w 1783 roku, zostaje zorganizowana w Stargardzie gmina katolicka. Opiekę nad nią sprawuje proboszcz ze Szczecina. Po 1785 roku władze miejskie udostępniły katolikom do celów sakralnych kaplicę św. Jobsta. Gmina katolicka zaczęła się coraz bardziej rozwijać dzięki napływowi robotników - emigrantów, także Polaków. Wobec coraz większej potrzeby prowadzenia dla nich odpowiedniego duszpasterstwa, gmina stargardzkiej w 1834 roku otrzymała swojego kapłana. W archiwum parafialnym znajdują się księgi chrztów prowadzone od 1843 r. Dzięki wzrostowi liczby katolików w 1850 roku, kapłan sprawujący pieczę nad gminą, stał się proboszczem na Stargard, Pyrzyce i najbliższą okolicę. 15 marca 1850 roku została kanonicznie erygowana katolicka parafia pod wezwaniem św. Józefa. Katolicy rozpoczęli na ówczesnym placu Piotra Groeninga budować swój kościół, który został konsekrowany 9 września 1862 roku.
Po zdobyciu Stargardu przez wojska radzieckie 5 marca 1945 roku, w wyniku zaciętych walk ulicznych kościół św. Józefa został zburzony. Dzięki staraniom pierwszego duszpasterza w powojennym Stargardzie, ks. Tadeusza Długopolskiego TChr, poprotestancki kościół św. Jana Chrzciciela stał się kościołem parafialnym parafii pod wezwaniem św. Józefa. W liście skierowanym do Kurii Administracji Apostolskiej w Gorzowie, z dnia 9 lipca 1946 roku, ks. Długopolski pisał: "Na mocy pisma starosty z dnia 19.06.1946 r. objąłem kościół św. Jana dla parafii św. Józefa i poświęciłem dnia 19.06.1946 r. W tymże kościele odprawiają się odtąd sumy w niedziele i święta".