16 maja 1945 r. z Poznania, z błogosławieństwem biskupa poznańskiego W. Dymka, wyruszyło do Szczecina dwóch księży zakonnych z Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej: ks. Tadeusz Długopolski i ks. Edmund Gagajek. Z racji na okliczności, następnego dnia, 17 maja, księża podjęli decyzję o pozostaniu w Stargardzie. Zostali zakwaterowani w budynku dawnej poczty niemieckiej przy ul. S. Czarnieckiego. Mieszkanie nie zostało jeszcze rozszabrowane. W ten sposób chrystusowcy założyli pierwszą, prowizoryczną plebanię. I tak zaczęła się hostria chrystusowców w Stargardzie: