Sięgając do samych początków, dzieci przedstawiły postać św. Wojciecha – biskupa i męczennika, św. Jadwigi Królowej, bł. M. Angeli Truszkowskiej - założycielki zgromadzenia sióstr felicjanek św. Rafała Kalinowskiego, św. Urszuli Ledóchowskiej oraz Czcigodnego Sługi Bożego Kardynała Augusta Hlonda - założyciela Towarzystwa Chrystusowego, który tak mówił o sobie podczas przedstawienia:
Jestem August Hlond, kardynał.
Moje życie przypadało
Na budowę nowej Polski,
Gdy państw wiele ją poznało.
W końcu… wreszcie… odrodzona!
Polska – ta wyśniona, miła
Nasza, moja, twoja… Ona!
Już nie tylko w sercach żyła!
„Daj mi duszę, resztę zabierz”,
Powiedziałem narodowi,
Gdy zostałem już biskupem
I służyłem ogółowi.
Wielką troską otoczyłem
Ludzi tych, co wyjechali
Z Polski, tej ojczyzny miłej,
Którą przecież tak kochali!
Bo nie było łatwo – zrozum,
Żyć w tym kraju połatanym,
Gdzie ten Polak ciągle walczył,
By żyć i wciąż bronił granic.
Wielu chciało tylko chleba.
Nic dziw się, mój przyjacielu,
Że pragniemy dać swym dzieciom
To, co dojść pozwala celu.
Założyłem dla uchodźców
Towarzystwo Chrystusowe,
By Polacy na obczyźnie
Mieli Boga w polskiej mowie.
Gdy nadeszła II wojna,
To nie dałem się ukorzyć
i walczyłem: słowem, czynem,
by Ojczyznę znów odtworzyć!
I zostałem emigrantem.
A zmuszany do współpracy,
Odmówiłem… bo ksiądz przecież
To ostoja was, rodacy.
Mogłem zostać na obczyźnie.
Mogłem głowę w piasek schować.
Lecz nie tędy droga, wierzcie,
Aby honor swój zachować.
Powróciłem do ojczyzny,
Kiedy wojna się skończyła.
I ojczyznę zawierzyłem
Jej królowej. Matka miła,
Ta Maryja, co od wieków
Kraj z problemów ratowała
Także teraz swą opieką,
Swoim płaszczem otaczała.
Bo Ojczyzna to jest wartość
Spośród wielu – najważniejsza.
Oddać jej swe życie – wiesz to! –
Zaszczyt, chwała najpiękniejsza!
(autor scenariusza: Asia Stefańska)