Ks. Ryszard Kaczor SChr, syn Stanisława i Zofii zd. Kubina, urodził się 24 października 1959 r. we Frampolu. Został ochrzczony niecały tydzień później, 30 października 1959 r. w parafii pw. Świętego Kazimierza Królewicza w Radzięcinie (w tamtym czasie znajdującej się na terenie diecezji lubelskiej, obecnie zaś zamojsko-lubaczowskiej). W parafii w Radzięcinie po przygotowaniu przystąpił też do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej oraz przyjął sakrament bierzmowania. W połowie sierpnia 1978 r., po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Biłgoraju, wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego, a pod koniec września rozpoczął kanoniczny nowicjat w domu nowicjackim w Kiekrzu k. Poznania. Po roku, 29 września 1979 r., złożył pierwsze śluby zakonne, które ponawiał w czasie studiów filozoficzno-teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. W tym też czasie został wprowadzony w posługi lektoratu i akolitatu. Studia seminaryjne zwieńczył obroną pracy magisterskiej pt. Moralne problemy wynikające z rozłąki z ziemią ojczystą na podstawie listów emigrantów z Brazylii 1890-91 pisanej na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W kwietniu 1984 r. złożył śluby wieczyste i przyjął święcenia diakonatu, a 21 maja 1985 r. w poznańskiej katedrze przez posługę bpa Zdzisława Fortuniaka, biskupa pomocniczego archidiecezji poznańskiej, został wyświęcony na kapłana.

Po święceniach kapłańskich i prymicjach, od lipca 1985 r. podjął duszpasterską posługę w parafii Wniebowzięcia NMP we Władysławowie, gdzie posługiwał przez rok., ponieważ został wyznaczony do posługi duszpasterskiej wśród Polonii we Francji. Jesienią 1986 r. przybył na ziemię francuską i przez pierwszy rok odbywał staż duszpasterski w Paryżu oraz uczył się języka. Następnie przez dwa lata posługiwał w Roubaix, a przez kolejne trzy – w Bruay La Buissière. W 1993 r. został duszpasterzem potomków polskich emigrantów w archidiecezji Cambrai, zamieszkując do 2005 r. w Dechy, a następnie przez kolejne 10 lat w Guesnain. W tym czasie sprawował Msze Święte w języku polskim oraz inne sakramenty i sakramentalia w okolicznych kościołach. Pomagał też w duszpasterstwie francuskim w sektorze pastoralnym Saint Christophe en Douasis obejmującym kilka miejscowości na południe i południowy-wschód od Douai (Lambres-les-Douai, Courchelettes, Sin-le-Noble, Dechy, Guesnain). Tam też przeżywał wraz Współbraćmi z Prowincji pw. MB Częstochowskiej i parafianami srebrny i perłowy jubileusz kapłaństwa.
Od sierpnia 2007 r., po śmierci śp. Łucji Zając, długoletniej gospodyni przy polskiej plebanii w Montigny en Ostrevent podjął się organizowania wspólnych posiłków dla starszego Współbrata, tamtejszego duszpasterza, zmarłego w lutym 2010 r. śp. ks. Jana Bojdy. Pełnił funkcje Dyrektora Związku Bractw Żywego Różańca we Francji oraz Kapelana Związku Polskich Towarzystw Kobiecych we Francji, organizując w maju i wrześniu doroczne pielgrzymki do Bazyliki Mariackiej we flandryjskim Dadizele. Ponadto aktywnie uczestniczył w życiu i działalności polonijnych organizacji na północy Francji zjednoczonych pod sztandarem Polskiego Zjednoczenia Katolickiego: w dorocznych spotkaniach i dniach skupienia Bractwa Różańcowego i Związku Mężów Katolickich, w zjazdach dziatwy uczęszczającej na katechizację, ich rodziców i katechetów oraz w wieńczących rok formacyjny modlitewnych spotkaniach w bazylice w Ablain-Saint-Nazaire k. Lens, wybudowanej w centrum największej nekropolii ofiar Wielkiej Wojny, na miejscu jednego z jej pól bitewnych. W miesiącach wakacyjnych chętnie służył pomocą Współbraciom, zastępując kapłanów w okolicznych polonijnych ośrodkach duszpasterskich, ponieważ ze swojego urlopu korzystał raczej jesienią, powracając w rodzinne strony i wędrując po roztoczańskich lasach.

Ostatnie dwa lata (2016-2018) posługi duszpasterskiej we Francji spędził w regionie paryskim jako kapelan Polaków w Aulnay sous Bois i Bagnolet. Wiosną 2018 r. powrócił do Polski, gdzie od września 2018 r. podjął obowiązki duszpasterskie w parafii pw. św. Józefa w Stargardzie i kapelana tamtejszego szpitala powiatowego. Parafia w Stargardzie okazała się być jego ostatnią placówką duszpasterską. W sierpniu 2025 r. z powodu poważnego pogorszenia się zdrowia znalazł się w szpitalu w Szczecinie Zdunowie, a miesiąc później został przeniesiony do domu chrystusowca-seniora w Puszczykowie. W wyniku nagłego załamania stanu zdrowia został przewieziony do poznańskiego szpitala im. J. Strusia. Jego ziemska pielgrzymka zakończyła się po południu w czwartek 11 września 2025 r. w Puszczykowie.